Nga Jennifer Williams, Foreign Policy
Pushtimi rus i Ukrainës më 24 shkurt, habiti botën dhe përmbysi politikën globale. Në Europë, aleancat dhe përçarjet e vjetra u ringjallën dhe supozimet rreth neutralitetit, vetëmbrojtjes dhe shpenzimeve ushtarake u diskutuan edhe njëherë ndërsa Shtetet e Bashkuara po punonin për të bashkuar kontinentin në mbrojtje të Ukrainës.
Rusia iu drejtua Kinës për të mbështetur ekonominë e saj ndërsa sanksionet perëndimore filluan të jepnin efekt. Dhe shumica e pjesës tjetër të botës, nga Amerika Latine në Afrikë, Lindja e Mesme dhe Azia Jugore, u përpoqën të ecnin në një vijë të drejtë në atë që nganjëherë ndihej si një reduks i Luftës së Ftohtë.
Në ditët e para të luftës, pak menduan se Ukraina kishte një shans të madh kundër operacionit ushtarak rus. Bota pa e tmerruar teksa tanket po hynin drejt qyteteve kryesore të Ukrainës dhe filluan të rrethojnë kryeqytetin, Kiev, raporton abcnews.al.
Forcat ruse lëshuan bombat mbi objektivat civile, një nga shkatërrimet më të mëdha në Europë që nga luftërat që shkatërruan Ballkanin në vitet 1990. Udhëheqësit e Ukrainës, më së shumti presidenti Volodymyr Zelensky, një ish-komedian i kthyer në politikan, i cili papritur u gjend në pozitën e palakmueshme të liderit të kohës së luftës u përpoqën të mbronin vendin e tyre, duke kërkuar nga ndihmë ushtarake dhe humanitare.
Por ndërsa lufta filloi, dhe ditët u kthyen në javë e më pas në muaj, ushtria ruse filloi të ngec në mes të llogaritjeve të gabuara dhe pengesave në fushën e betejës, duke zbuluar gradualisht një forcë luftarake të organizuar dhe të pajisur keq, të udhëhequr nga komandantë në dukje të paaftë.
Ukraina, ndërkohë, u tregua shumë më elastike dhe sfiduese nga sa kishin parashikuar shumica. Të pajisur me flukse të reja të pajisjeve ushtarake amerikane dhe europiane, ushtarët ukrainas dhe qytetarë vullnetarë u mblodhën për kauzën, duke arritur jo vetëm të përballen me forcat ruse, por në fakt të mposhtin përparimin e forcave ruse, raporton abcnews.al.
Ndërsa rusët u tërhoqën qyteti pas qyteti, mizoritë që ata kishin kryer kundër civilëve që jetonin nën pushtimin e tyre u panë nga e gjithë bota. Emrat e qyteteve si Bucha dhe Izyum ishin kryefjala e krimeve njerëzore, me të njëjtat mizori si Sarajeva e Bosnje-Hercegovinës dhe My Lai i Vietnamit.
Këto zbulime të tmerrshme nxitën më tej kundërshtimin ndërkombëtar ndaj Rusisë dhe liderit të saj, Vladimir Putin, edhe pse jo të mjaftueshme që disa vende të shkëpusnin çdo lloj lidhjeje me Moskën.
Këtu janë pesë nga historitë më të mira të Politikës së Jashtme që botuam këtë vit, të cilat ndihmojnë në shpjegimin e dinamikës së konfliktit, përgjigjet e botës dhe se si lufta ka ndryshuar pothuajse gjithçka.
- Lufta e Putinit është 11 shtatori i Europës
Nga Caroline de Gruyter, 28 shkurt
Dekada pas maktheve të Luftës së Dytë Botërore, Europa Perëndimore kishte një nivel paqeje dhe sigurie që u mundësoi udhëheqësve të saj të fokusoheshin në çështje të tjera përveç luftës dhe mbrojtjes ushtarake, si integrimi ekonomik dhe politik.
Vendet tkurrën buxhetin e mbrojtjes dhe kapacitetin ushtarak ndërsa vendet në rajon mbështeteshin në ombrellën e sigurisë së Shteteve të Bashkuara për të shmangur kërcënimet e mundshme nga Rusia, sado të largëta. Ndërkohë, të njëjtat vende europiane zhvilluan lidhje gjithnjë e më të ngushta ekonomike me Moskën, veçanërisht në sektorin e energjisë.
Kolumnistja e FP, Caroline de Gruyter, tha se për shumë njerëz në Europë, pushtimi i Putinit ishte “një moment vendimtar, i njëjtë me sulmet e 11 shtatorit.
“Papritmas, europianët kanë filluar të kuptojnë pse biseda e tyre më shumë se dy dekada me Putinin ka dështuar: sepse diplomacisë së tyre, sado me qëllime të mira, i mungonte baza e fuqisë së fortë,” shkruan de Gruyter.
“Nëse Europa dëshiron të vazhdojë të jetojë në paqe,” shton ajo, “duhet të ndërtojë një politikë të jashtme të fortë dhe mbrojtje të përbashkët”.
- Si mësoi Putini të ishte vdekjeprurës
Nga Ëilliam Taubman, 17 korrik
Putini nuk është një figurë e re në skenën ndërkombëtare. Megjithatë, pak analistë prisnin që ai të pushtonte Ukrainën më 24 shkurt.
Kur ai e bëri këtë, për tronditjen e të gjithëve, nxiti një përplasje për të kuptuar pse një njeri që besohet më së shumti se ishte një organizator strategjik që është gjakftohtë do të bënte një veprim të tillë në dukje të pamatur dhe të pamenduar, raporton abcnews.al.
Por William Taubman, autori i Hrushovit: Njeriu dhe epoka e tij, i cili fitoi Çmimin Pulitzer për Biografinë në 2004, dhe i Gorbaçovit: Jeta dhe Kohët e tij , shkruan se “Historia personale e Putinit zbulon se vendimi i tij për të nisur një luftë është tërësisht në karakterin e tij dhe se ai ka shumë të ngjarë ta vazhdojë atë për një kohë të pacaktuar.”
Duke gjurmuar historinë e Putinit dhe duke shqyrtuar periudha të rëndësishme që kanë formuar jetën e Putinit, Taubman tregon se “rrënjët e pamaturisë së Putinit vijnë që nga fëmijëria për të sulmuar kur është ndjerë i padrejtë ose i tradhtuar”.
- Si Ndryshon Strategjia e Madhe e SHBA-së nga Ukraina
Nga Anders Fogh Rasmussen, Angela Stent, Stephen M. Walt, C. Raja Mohan, Robin Niblett, Liana Fix, Edward Alden dhe Stefan Theil
Pushtimi rus i Ukrainës nuk ndryshoi vetëm mendimin në kryeqytetet europiane. Ajo ndikoi gjithashtu në mënyrën se si Shtetet e Bashkuara mendojnë për pozicionin e tyre në rendin ndërkombëtar dhe marrëdhëniet e tyre si me aleatët ashtu edhe me kundërshtarët.
Gjashtë muaj pas luftës, FP u kërkoi shtatë mendimtarëve të shquar të politikës së jashtme të shqyrtonin se si lufta kishte ndryshuar strategjinë e madhe të SHBA-së.
Liana Fix, drejtoresha e programit të çështjeve ndërkombëtare në Fondacionin Körber, argumenton se lufta e ka futur Europën në fushën e rrezikshme të luftës ekonomike dhe ka krijuar kushtet për një “pazar të madh strategjik që bashkon fuqinë ekonomike të BE-së me Shtetet e Bashkuara.
Tashmë, shumica e vendeve jashtë bllokut perëndimor kanë refuzuar të zgjedhin të mbajnë një anë ndaj Ukrainës ose t’i bashkohen regjimit të sanksioneve. Kështu, argumenton ai, që strategjia e SHBA të ketë sukses, “Uashingtonit do t’i duhet të zbusë veprimet e tij ekonomike kundër rivalëve të fuqive të mëdha, në mënyrë që të fitojë favorin e më pak të përkushtuarve”.
Robin Niblett, një koleg i shquar në Chatham House, shkruan se “Uashingtoni ka bashkuar një partneritet të ri Atlantik-Paqësor” që “bashkon angazhimet e Shteteve të Bashkuara për sigurinë europiane kundër agresionit të vazhdueshëm rus me angazhimet e saj ndaj aleatëve të saj aziatikë kundër ushtrisë në rritje të Kinës.”
Por kolumnisti i FP, C. Raja Mohan, argumenton se “stabiliteti afatgjatë në Europë dhe Azi do të varet nga aftësia e Uashingtonit për të ndërtuar balancat lokale të pushtetit dhe për të promovuar rendin rajonal”.
- Ukraina është testi Rorschach i olitikës së jashtme në botë
Nga Stephen M. Walt, 18 tetor
Kolumnisti i FP-së, Stephen M. Walt hedh dritë në karakteristikat e debatit të nxehtë mbi mënyrën se si dhe sa shumë Shtetet e Bashkuara dhe aleatët e saj duhet ta ndihmojnë Ukrainën të shmangë apo edhe ta mposhtë Rusinë.
Në këtë këndvështrim, rendi ndërkombëtar është një gjë e brishtë, si një treg financiar ku pak lajme të këqija mund të shkaktojnë panik dhe një shkrirje totale të tregut”, shkruan Walt.
“Për ata që mendojnë në këtë mënyrë, edhe pengesat e vogla mund të shkatërrojnë reputacionin e një fuqie të madhe, t’i bëjnë aleatët e saj të ndërrojnë anë dhe të përballen me një kundërshtar, të inkurajojnë fuqitë revizioniste dhe të prodhojnë ndryshime të shpejta dhe me shtrirje të gjerë në rendin ndërkombëtar.”
Nga ana tjetër, shkruan Walt, janë ata që besojnë se “fitorja në Ukrainë, megjithëse e dëshirueshme, nuk do të zgjidhë të gjitha problemet e botës”.
