Maria e Kristo Muho, banorë të fshatit Çlirim të Bashkisë Finiq, tashmë në pension jetën ia kanë kushtuar vajzës 41 vjeçare me sindromën Down.
“Nuk e lëmë vetëm. Po u largua burri rri unë këtu, nëse largohem unë, rri burri” tregon nëna për Ora News.
Çdo gjë është kufizuar brenda oborrit të shtëpisë dhe deri më tani thonë se ia kanë dalë të përkujdesën pavarësisht vështirësive të mëdha.
“Të gjitha shërbimet ia bëjmë vetë. Me 200 mijë lekë (të vjetra) që merr asaj nuk i dalin as për pampers” thonë të moshuarit.
Por pyetja që i mundon është se cfarë do të ndodhë më të bijën kur ata të mos jenë më?
“Themi ku do të ngelet, kush do ta mbajë. Problem të madh e kemi.”
Drama e dy të moshuarve nxjerr në pah mungesën e një institucioni përkujdesi për njerëzit me nevoja të vecanta në Bashkinë e Finiqit, ashtu sikurse braktisjen e rasteve të veçanta
“Të kishte një institucion që të kujdeseshin për fëmijët me aftësi të kufizuar. Sa të jenë prindërit ti mbajnë ata, por po vdiqën prindërit? Kush do kujdeset për ta?” thotë nëna.
Në këto kushte Maria e Kristo Muho vazhdojnë të jetojnë jetojnë mes sakrificave për të tashmen dhe frikës për të ardhmen e vajzës.
