Presidenti i Republikës, Ilir Meta thotë se Serbia synon të shpopullojë Medvegjën në një lojë të pandershme të korrigjimeve të pabarabarta territoriale.
Gjatë ceremonisë së nderimit me titullin “Kalorës i Urdhrit të Skënderbeut” për Muharrem Salihun, Kreu i Shtetit u shpreh se duhet të ndalim shpopullimin e trojeve shqiptare.
“Muharremi na ka bërë thirrje dhe ne që t’i bashkohemi kësaj ndërmarrje të tij kombëtare.
Prej vitesh ai lufton të ndalë një proces problematik, atë të mpakjes sonë si komb, në kufijtë ekstremë të ekzistencës sonë si shqiptarë, kufij që janë rrudhur vazhdimisht në dy shekujt e fundit.
Është i ashtuquajturi proces i pasivizimit të adresave.”, është shprehur Meta.
“Prej vitesh ai flet me ne, me autoritetet e Shqipërisë dhe të Kosovës për këtë problem, flet me personalitete në Veneto dhe Itali, me Kongresin Amerikan, me Parlamentin Europian”, tha ai.
Meta ka përmendur vendet e mrekullueshme , Banjën e Sijarinës, një mrekulli natyrore, Medvegjën e gjeneral Veli Dedit, Tupallën e akademikut Idriz Ajeti. “Unë e kam bërë këtë udhëtim dhe e kam kuptuar Muharremin. Kam kuptuar pse Serbia synon të shpopullojë Medvegjën në një lojë të pandershme të korrigjimeve të pabarabarta territoriale”, ka thënë ai.
“Kam kuptuar pse ai ka financuar një muze, një amfiteatër për shfaqje kulturore në shqip, afër lagjes së vet, afër varreve të të parëve, afër shtëpive, që janë shtyllat e ngulura përjetësisht të ekzistencës sonë si komb në ato vise”, është shprehur presidenti.
Fjala e Presidentit Meta:
“Nderojmë sot një figurë emblematike të diasporës sonë, zotin Muharrem Salihu.
Zoti Saliu përfaqëson një prirje të kahmotshme të kësaj diaspore: lidhjen me trojet amtare, kontributin dhe përkushtimin e jashtëzakonshëm në ndihmë të saj.
Muharrem Salihu është një sipërmarrës i klasit të parë në Itali, në një rajon si Veneto, me standarde të larta menaxheriale.
Para dy vitesh, ndërmarrja e tij ishte ndër 10 më të mirat, midis më shumë se 1 milion sipërmarrjeve.
Zoti Salihu jeton prej shumë vitesh në Itali me familjen e tij dhe fare mirë mund t’i ishte përkushtuar përditshmërisë së tij në Venecia. Njëkohësisht mund të kishte marrë prej kohësh edhe shtetësinë italiane.
Mirëpo jo: Muharremi është i lidhur në mënyrë të përhershme me rrënjët, me fshatin i tij Tupallë, pjesë e komunës së Medvegjës, në Luginën e Preshevës, në Republikën e Serbisë.
Ky kthim tek rrënjët, kjo jetë mes Venecias dhe Medvegjës, ka prodhuar rezultate të shkëlqyera në dobi të komunitetit të tij por edhe të çështjes shqiptare.
Muharremi ka financuar kërkimin, studimin e valleve, e kostumeve popullore të Medvegjës dhe ka realizuar konferenca shkencore për trashëgiminë kulturore.
Ky kontribut është një trashëgimi, që ne të dëshmojmë botërisht gjurmët e ekzistencës sonë të hershme kombëtare në Medvegjë, komunën e njohur të Luginës së Preshevës, që sot po mpaket dhe po tkurret, por Muharremi nuk dëshiron ta lejojë këtë.
Dhe Muharremi na ka bërë thirrje dhe ne që t’i bashkohemi kësaj ndërmarrje të tij kombëtare.
Prej vitesh ai lufton të ndalë një proces problematik, atë të mpakjes sonë si komb, në kufijtë ekstremë të ekzistencës sonë si shqiptarë, kufij që janë rrudhur vazhdimisht në dy shekujt e fundit.
Është i ashtuquajturi proces i pasivizimit të adresave.
Prej vitesh ai flet me ne, me autoritetet e Shqipërisë dhe të Kosovës për këtë problem, flet me personalitete në Veneto dhe Itali, me Kongresin Amerikan, me Parlamentin Europian.
Nëse ne nuk shkojmë të shohim ato vende të mrekullueshme, Banjën e Sijarinës, një mrekulli natyrore, Medvegjën e gjeneral Veli Dedit, Tupallën e akademikut Idriz Ajeti, nuk do të kuptojmë dot Muharremin, rrënjët e Muharremit, rrënjët tona, gjakun tonë.
Unë e kam bërë këtë udhëtim dhe e kam kuptuar Muharremin. Kam kuptuar pse Serbia synon të shpopullojë Medvegjën në një lojë të pandershme të korrigjimeve të pabarabarta territoriale.
Duke udhëtuar në Medvegjë, kam kuptuar se pse Muharremi ka vendosur të investojë në një fabrikë atje. Kjo fabrikë jo vetëm mundëson qëndrimin e familjeve shqiptare, por ndihmon edhe bashkëjetesën ndëretnike atje.
Kam kuptuar pse ai ka financuar një muze, një amfiteatër për shfaqje kulturore në shqip, afër lagjes së vet, afër varreve të të parëve, afër shtëpive, që janë shtyllat e ngulura përjetësisht të ekzistencës sonë si komb në ato vise.
Shembulli i tij vlen për të gjithë si ai që duan të kthehen!
Ky nderim sot për Muharremin, është nderim edhe për të gjithë ata si Muharremi, që kanë vendosur të qëndrojnë, të rezistojnë, të mos braktisin vatrat e të parëve.
Faleminderit Muharrem, që na bën krenarë me veprën tënde sot!
Dikush që nuk e kishte bërë udhëtimin, për të rritur ndërgjegjësimin për kontributin e tij kombëtar, e quante atë metaforikisht: Don Kishot ose I Fundmi i Mohikanëve.
Muharremi nuk është as Don Kishot dhe as I Fundmi i Mohikanëve. Ai është njëlloj rilindasi modern që na ka ndërgjegjësuar ne, përfaqësuesve të autoriteteve shqiptare për dramën e bashkëvendasve të vet.
Me vonesë, por ja ka arritur.
Faleminderit që na ke zgjuar nga gjumi ynë i retorikës patriotike, por bosh brenda, deri tani!
Më vjen mirë që diçka po bëjnë dy ministritë tona të jashtme sot edhe falë nxitjes së Muharremit.
Inkurajoj krijimin e Këshillit Politik dhe vendosjen e tij në Medvegjë simbolikisht, për të ndalur hemoragjinë e mëtejshme tonë kombëtare atje.
Faleminderit!”
