Rrëfime prekëse vijnë nga Ukraina, atje ku beteja mes jetës dhe vdekjes është më e prekshme se kurrë.
Bohdan Andrukh ishte rrugës për të takuar miqtë për darkë në një restorant në San Francisko të mërkurën e kaluar kur mori një telefonatë nga nëna e tij në Lviv.
Ajo po qante, zhurma e një shpërthimi aty pranë e kishte zgjuar atë. “Lufta ka filluar”, i tha ajo Andrukh, i cili ishte larg shtëpisë dhe i paaftë për ta ndihmuar të gjente siguri.
Ai bëri çmos për ta siguruar atë se gjithçka do të ishte në rregull, por në zemër e dinte që tragjedia po afrohej shpejt.
“E dija që po gënjeja dhe jam shumë i pafuqishëm për të bërë premtime të tilla, por më duhej”-tha Andrukh, 26 vjeç, për CNN. “Ajo është mami, ajo nuk duhet të qajë kurrë përveç nëse janë lot gëzimi.”
Ashtu si Andrukh, amerikanët ukrainas në të gjithë Shtetet e Bashkuara po monitorojnë nga afër sulmin e dhunshëm të Rusisë ndaj Ukrainës .
Ata kanë frikë për jetën e familjes dhe miqve, shqetësohen se shkatërrimi do ta bëjë vendin e tyre të dashur të panjohshëm dhe mallkojnë presidentin rus Vladimir Putin për nxitjen e konfliktit. Disa ndihen gjithashtu të tradhtuar nga qeveritë perëndimore, të cilat thonë se e braktisën Ukrainën në kohën e saj të nevojës.
Ja se si ndihen dhe çfarë duan që bota të dijë :
Mariya Soroka nuk ka mundur të ndalojë së menduari për vizitën e saj të fundit në Ukrainë.
Ditën e fundit të udhëtimit të saj, ajo e kaloi mbrëmjen në shtëpinë “përrallore” të një miku të saj në periferi të Lviv, ku ishte e rrethuar nga njerëzit e dashur, ushqime të shijshme dhe natyrë mahnitëse. Ajo kujton kërcimin në kopsht dhe vështrimin e yjeve në çati, e gëlltitur nga gëzimi dhe dashuria për atdheun, kulturën dhe popullin e saj.
Soroka, 33, ka lindur në Yavoriv, por emigroi në Shtetet e Bashkuara në moshën 15-vjeçare. Pavarësisht nga shumë vite që jeton larg nga Ukraina, ajo thotë se nuk kalon ditë pa dëshirën e saj për t’u kthyer.
“Ajo që më pëlqen më shumë në Ukrainë janë njerëzit. Dhe ushqimi,” tha Soroka për CNN. “Unë mendoj shumë për Kievin. Është kaq i bukur, shtëpia e dyqaneve dhe koncerteve të mahnitshme, rrugëve dhe ndërtesave plot histori. Tani pyes veten se kur apo nëse do t’i shoh përsëri ato vende.”
Soroka mësoi për pushtimin e Rusisë pas një darke me miqtë në apartamentin e saj në Jersey City, Neë Jersey. Zemra e saj u copëtua menjëherë, tha ajo.
“U kërkova miqve të mi të luten. Ne u mbajtëm për dore dhe thjesht u lutëm dhe u lutëm”, ??tha Soroka mes lotësh. “Një orë më vonë ne pamë lajmin dhe unë vazhdova të përpiqesha të kontaktoja babanë tim [në Kiev] por ai nuk e merrte. Qëndrova zgjuar gjithë natën, duke u përpjekur të dëgjoja zërin e tij.”
Përfundimisht, ajo arriti të atin, i cili ishte i sigurt, por kishte vendosur të mos evakuohej në mënyrë që të linte familjet me fëmijë të largoheshin fillimisht.
Soroka ka frikë se aleatët e Ukrainës e kanë braktisur atë, por mbetet me shpresë për një fitore.
“Frika ime më e madhe është se bota nuk do të bëjë asgjë, se lufta do të vazhdojë dhe do të shkatërrojë vendin dhe popullin tim. Por fryma e luftës tek ukrainasit është shumë e fortë. Unë nuk mendoj se rusët mund të luftojnë aq fort sa mundemi ne, sepse mirësia dhe drejtësia nuk janë në anën e tyre.”
Ajo gjithashtu paralajmëron se nëse Ukraina bie, ndikimi mund të ndihet në të gjithë botën.
“Nuk mund të thuash thjesht se Ukraina nuk është problemi im,” tha Soroka. “Tani për tani Ukraina po lufton për të mbajtur rendin botëror. Dhe nëse liderët botërorë nuk do të përfshihen në një mënyrë serioze, një luftë botërore do të jetë në ndërgjegjen e tyre.”
