Blagica Dicic, 92 vjeçe dhe me shëndet të dobët, është e vetmja banore e një fshati të largët të pakicës serbe në malet e Kosovës lindore që është braktisur nga të gjithë banorët e tjerë – përfshirë fëmijët e saj.
Djordje, djali i madh, është zhvendosur në kryeqytetin e Serbisë, Beograd. Ajo nuk mund të kujtojë se kur u takuan për herë të fundit.
Djali i vogël, Sllobodani, jeton në shtëpitë e siguruara nga këshilli në qytetin afër Kamenicës me gruan e tij të paralizuar. Ai rrallë viziton Dicic.
Por tani, e moshuara ndjen se ka një djalë të ri. Është edhe më e jashtëzakonshme sepse Fadil Rama, 54 vjeç, vjen nga ana tjetër e ndarjes së hidhur etnike të Kosovës, duke qenë anëtar i shumicës shqiptare dhe mysliman.
“Unë kam tre djem, jo dy,” thotë ajo, e shtrirë në shtrat e mbuluar me dy batanije në shtëpinë e saj të vogël në fshatin Vaganesh, 45 kilometra në lindje të kryeqytetit Prishtinë.
“Fadili është tjetri, që më sjell ushqim dhe kujdeset për mua,” thotë ajo, mbështetur në njërin bërryl ndërsa përkëdhel Ramën, i cili jeton më pak se një milje larg në fshatin etnik shqiptar, Strezovce.
Deri në fillim të nëntorit, Dicic gëzonte shëndet të mirë, por tani është dobësuar dhe ka vështirësi. Ajo nuk pranon të largohet nga shtëpia e saj e shkatërruar dykatëshe, duke mbijetuar me një pension mujor prej 60 eurosh dhe asnjë mbështetje tjetër zyrtare.
Ajo është një nga rreth 50 shtëpi të ndërtuara me gurë dhe që po shembet ngadalë n nga neglizhenca.
Para luftës 1998-1999, më shumë se 200 njerëz jetonin atje. Tani ata janë larguar, i fundit ishte djali i Dicic, Slobodan, kur gruaja e tij u sëmur tre vjet më parë.
“Ajo ka qenë një grua kaq e mirë para, gjatë dhe pas luftës dhe na ka trajtuar si fëmijët e saj,” tha ai. “Kur mësova se mbeti vetëm, u ndjeva shumë keq dhe mendova t’i ktheja punët e saj të mira”, citon Associated Press.
“Politika e Beogradit apo edhe e Prishtinës nuk kanë interes për ne sepse ne gjithmonë kemi mbështetur njëri-tjetrin,” tha Rama.
Që nga shpërthimi i koronavirusit në mars, Rama e ka vizituar atë dy herë në javë, duke sjellë ushqim. Ai pastron dhomën, ndez sobën dhe gatuan për të.
Rama tha se nuk shihte asgjë të çuditshme për të ndihmuar një të moshuar, një serb të krishterë ortodoks. Bashkëfshatarët e tij janë dakord.
